அகம் எங்கே ,
மனம் எங்கே ,
மனிதனின் உயிர் குணம் எங்கே?
உயிர் காக்க உதவிடும்,
உண்மை என்றே உலவிடும் ,
ஒன்று போல நின்று தந்த,
பாசம் எங்கே ,
பாடல் எங்கே?
நேற்று கொண்ட ஈரம் எங்கே ,
இன்று கண்ட காலை எங்கே ,
நாளை என்றது வாழ்த்து என்றே ,
வாழ்வதெங்கே ,
வார்த்தை எங்கே?
அறம் எங்கே ,
மரம் எங்கே ,
மனிதனின் குதுகலம் எங்கே?
மாற்றம் தந்த ஏமாற்றவும் ,
மழை சிந்தின மூட்டவும்,
ஒன்று போல நின்றிடாத
அந்த நேரம் எங்கே ,
வான நீலம் எங்கே?
பிரணவம் ரவிகுமார்
மெல்லிய தென்றல்
மழை ஈரம் ,
ஒளிரும் நிலவு ,
பூக்கும் கவனம் ,
திறந்த மனது ,
தெளிந்த உறவு ,
மறந்த கண்ணீர்
இணைந்த மாற்றம் ,
பிறந்த பாடல் ,
இசையும் நடனம் ,
காதல் தருணம்
இது பரிமாறும் பயணம் !!
நிலவு பாடலின்
நினைவு காலம்
நீண்ட பாடலின்
நிகழ்வு தூரம்
காதல் கொண்ட வானம்
கண்ணீர் கொண்டது
உன் மூச்சை தந்த நேரம்
காற்றும் கலைந்தது
கற்றவன் கடந்து போனான்
பெற்றவன் புலம்பி நின்றான்!!
ஒவ்வொரு மழையும்,
ஒரு விசித்திரக் கதையைத் தருகிறது
இருட்டில் இருங்கள்,
அல்லது ஆழமான வெளிச்சத்தில்;
நினைவூட்டல்களில் தாளங்கள்!
ஒரு குறுகிய நேரம்,
என் இளமை பருவத்தில்,
மகிழ்ச்சியின் எளிமை
ஒவ்வொரு நடைப்பயணத்திலும்,
இதயங்களுக்கு இடையிலான
குறுநடை போடும் பாதைகளில்,
குளிர்காலம் ஊறவைக்கிறது!
நீண்ட நேரம் எடுத்து எழுதின,
குறிப்புகளை அனுப்ப,
விழும் சொட்டுகளுடன்
மீண்டும் பல முறை எழுதப்பட்டது,
ஆனால் இடுகையிடப்பட்ட தருணம்
அப்போது விடை சொன்னது !
சூரியன் உள்நுழையும்போது,
பிறந்தது பொன் வானம்,
வானவில்லுக்கான நம்பிக்கையை, எடுக்கவில்லை,
இப்போது குறைந்தது,
நகரும் மேகங்களுடன்,
உங்களுக்கு அறிவிக்கட்டும்,
மழைவானமே உன்னை நான்
எல்லா நேரத்திலும் நேசித்தேன்!
